Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί,
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:
"Νομίζω πως τον κρύβει στην κουζίνα!"...
Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό,
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα!
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.
"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτές
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει".
Πίσω απ' τον τοίχο ο ασύρματος καλεί,
είναι απ' τη Μέση Ανατολή, απ' το αρχηγείο.
Θα σoυ αναθέσουν μια καινούργια αποστολή
μ' ευχές για καλή τύχη απ' το "Χι2".
Η Κατερίνα σ' αγαπούσε σιωπηλά,
αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες...
Χωρίς το Σπίθα ίσως να 'ταν πιο καλά,
παρ' όλ' αυτά, εσύ τον συγχωρούσες.
Όταν ακούω να μιλάνε γι' Αφρική,
για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι,
σκέφτομαι, λέω, πού να ξέραν μερικοί
πως σε όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει!
Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή,
μέσα στις σφαίρες μεσ' στο κρύο, μεσ' στην πείνα,
με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη "Χ"
μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση...
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση...
"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτές
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους θερίζω και το αίμα τους θα στάζει".
Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό,
μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο
κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ,
μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω!
Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός,
γι αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του
και μ' ένα χτύπημά σου, έπεφτε ο φρουρός
με μια στροφή γύρω απ' τον εαυτό του!
Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά,
με κάποιο σφύριγμα που σου 'μαθε τσομπάνος
κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά
θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος!
Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω
που να μην το 'χει πει κανένας για κανέναν;
Εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω:
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα!
Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση...
Όπου κι αν είσαι, θα 'χεις γεράσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση...
.-.-.-.
στίχοι, μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
ερμηνεία: Λουκιανός Κηλαηδόνης, Αντώνης Πυλιαρός
από την παράσταση του Ελεύθερου Θεάτρου "Το τραμ το τελευταίο"
στο Άλσος Παγκρατίου, καλοκαίρι 1976
πρώτη έκδοση στο δίσκο: Πάμε μαέστρο (1984)
β' ηχογράφηση στο cd: Μ' αγιόκλημα και γιασεμιά - ζωντανά στο Ηρώδειο (2006)
ερμηνεία: Λουκιανός Κηλαηδόνης, Δώρος Δημοσθένους, Ηρώ Σαΐα
.-.-.-.
Ο Μικρός Ήρως ήταν εβδομαδιαίο ανάγνωσμα που έγραψε ο Στέλιος Ανεμοδουράς -με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης- και διάνθισε με σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου για μία ολόκληρη 16ετία, από το 1953 έως το 1968 όταν και διακόπηκε για λόγους που είχαν άμεση σχέση με την επιβολή λογοκρισίας που εφάρμοσε το τότε δικτατορικό καθεστώς.
Πρόκειται για τις περιπέτειες τριών ηρωϊκών Ελληνόπουλων (του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του "Σπίθα") κατά τη διάρκεια της κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Το περιοδικό κυκλοφορούσε υπό μορφή τριπλής έκδοσης, με δύο δηλαδή ανατυπώσεις εντός της ίδιας εβδομάδας και αγαπήθηκε πολύ από τις πρώτες μεταπολεμικές γενιές, σε μία προσπάθεια του δημιουργού του να αμβλύνει μέσω αυτού τις οδυνηρές συνέπειες του πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου σπαραγμού που είχαν μόλις προηγηθεί. Στόχος του Ανεμοδουρά δεν ήταν τόσο η απόδοση υψηλών λογοτεχνικών εκφράσεων, όσο η χρήση λιτής και κατανοητής γλώσσας αλλά και η αποφυγή διχαστικών αναφορών, προκειμένου να επιτύχει την ανάδειξη αισθήματος πατριωτικής υπερηφάνειας και ομόνοιας, κάτι που πίστευε ότι είχε τόσο ανάγκη η "φουρνιά" των νεαρών κυρίως αναγνωστών εκείνη τη δύσκολη εποχή. Ο "Μικρός Ήρως" επανεκδόθηκε αρκετές φορές, είτε υπό μορφή κόμικς πλήρους εικογράφησης (1968-71), είτε υπό μορφή κειμένου με εικόνες (1975), είτε υπό μορφή συλλεκτικών τόμων (1986).
(πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)
