Μη χτυπάς
να σ’ ανοίξουνε, μη χτυπάς
σ’ ένα σπίτι κλειστό
που κανείς δεν σ’ ακούει.
Τώρα μιαν αγάπη ζητάς
και γι’ αυτή ξενυχτάς
κι επιμένεις ακόμη.
Δρόμοι δεν υπάρχουν φορές
που γυρίζουν ξανά
για τις ίδιες χαρές.
Ποτέ μη χτυπάς μια πόρτα κλειστή,
μια πόρτα για σένα χαμένη.
Ο δρόμος αυτός κι αν είναι στενός,
δεν είναι για σένα στερνός.
Μη χτυπάς
να σ’ ανοίξουνε, μη χτυπάς
σ’ ένα σπίτι κλειστό
που κανείς δεν σ’ ακούει.
Δρόμοι δεν υπάρχουν φορές
που γυρίζουν ξανά
για τις ίδιες χαρές.
Ποτέ μη χτυπάς μια πόρτα κλειστή,
μια πόρτα για σένα χαμένη.
Ο δρόμος αυτός κι αν είναι στενός,
δεν είναι για σένα στερνός.
.-.-.-.
στίχοι: Μάνος Ελευθερίου*
μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς
μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
δίσκος: Η πόλη μας (1970)
* Το ότι η πατρότητα των στίχων ανήκει στον Ελευθερίου αποδεικνύεται και από σημείωση του ίδιου στο ένθετο της συλλογής "Μάνος Ελευθερίου - Λόγια και χρόνια 1970-2005" (κυκλοφορία 2009):
«Τραγούδι από τον δίσκο "Η πόλη μας", Νοέμβριος 1970. Στην πρώτη έκδοση για ειδικούς συμφωνημένους λόγους οι στίχοι κυκλοφόρησαν με το όνομα του συνθέτη.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου