Μαίρη Λίντα - Κάνε τον πόνο σου χαρά

Κάνε το δάκρυ σου χαρά
και τον καημό σου του γιαλού μαργαριτάρι,
τώρα που πάλι λαχταρά
ν' ανοίξει τ' όνειρο τα πρώτα του φτερά.

Σε καρτερώ, τόσον καιρό,
να ρθείς και πάλι στην παλιά πηγή...
Σε καρτερώ, πικρό νερό...

Κάνε το δάκρυ σου χαρά
και τον καημό σου του γιαλού μαργαριτάρι,
τώρα που πάλι λαχταρά
ν' ανοίξει τ' όνειρο τα πρώτα του φτερά.

Στου γυρισμού την αμμουδιά
έχω κρυμμένο το παλιό μας το φεγγάρι,
να στο χαρίσω μια βραδιά
που θα φανείς μέσα απ' των άστρων τα κλαδιά.

.-.-.-.

στίχοι: Νίκος Γκάτσος
μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
ερμηνεία: Μαίρη Λίντα, δίσκος 45 στροφών, 1964.

Το 1963 η MGM γυρίζει στην Ελλάδα την ταινία "In The Cool of The Day" ("Διακοπές στην Αθήνα") με πρωταγωνιστές τον Peter Finch και την Jane Fonda, σε σκηνοθεσία Robert Stevens. Ο ήδη βραβευμένος με το Oscar μουσικής Μάνος Χατζιδάκις, γράφει τη μουσική της ταινίας και ο Nat King Cole τραγουδά το "In the Cool of the Day" σε στίχους του Leiam Sullivan.


Εδώ σε επανεκτέλεση με την Ζωή Φυτούση:

In the Cool of the Day

In the Cool of the day
when love is warm
we better be wise
for jealous eyes
are all around us
But the cool of the night
is right for two
no fool in the night
can keep our dream from coming true

The Cool of the day
can turn to rain
and the lightening
can be frightening
when we are lonely
but the cool of the night
is bright and sweet
no fool in the night
with little love will disagree

Someday we 'll find
a far far land
where lovers kiss
and will hand in hand
and everyone will understand

In the cool of the day
I'll hold you there
and never a moment
I will leave you feeling lonely
no longer the light will run away
I'll have the right to love you
in the cool of the day

Φωτεινή Βελεσιώτου - Μέλισσες

Να σε μισήσω είν`αργά,
αέρας με δροσολογά,
με κυνηγούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες.

Τινάζω το βασιλικό,
να σταματήσω το κακό,
σ`είχανε δέσει μάγισσες,
μα πάλι εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει, βγαίνω να σε βρω,
σα φεγγαράκι δυο μερώ,
κλειστά παραθυρόφυλλα,
να μ`αγαπάς πώς το`θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές,
με τυραννούν οι ομορφιές,
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες.

Αν κλάψω μη με φοβηθείς,
την ένοιωσα και πριν χαθείς,
μια πίκρα στο ροδόνερο,
γιατί μ`αρνιόσουν τ`όνειρο.

Θα ρίχνω εκεί που περπατάς,
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες.

Νυχτώνει, βγαίνω να σε βρω,
σα φεγγαράκι δυο μερώ,
κλειστά παραθυρόφυλλα,
να μ`αγαπάς πώς το`θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές,
με τυραννούν οι ομορφιές,
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες.

.-.-.-.

στίχοι: Ελένη Φωτάκη
μουσική: Γιώργος Καζαντζής
ερμηνεία: Φωτεινή Βελεσιώτου
cd: Ίσαλος γραμμή (2008)

Και δύο live επανεκτελέσεις. Εδώ με τον Κώστα Μακεδόνα

κι εδώ με την Γιώτα Νέγκα

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Κράτησα τη ζωή μου

Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ'το πλάγιασμα της βροχής,
σε σιωπηλές πλαγιές
φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς...

Καμιά φωτιά στην κορυφή τους...

Βραδιάζει...

Κράτησα τη ζωή μου...

.-.-.-.

ποίηση: Γιώργος Σεφέρης
μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
δίσκος: Επιτάφιος - Επιφάνια (1964)

Μάνος Λοΐζος - Η πιο όμορφη θάλασσα

Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας,
δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Κι ό, τι πιο όμορφο
κι ό, τι πιο όμορφο θα 'θελα να σου πω,
δε στο 'πα ακόμα.

.-.-.-.

στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ (απόδοση στα ελληνικά: Γιάννης Ρίτσος)
μουσική, ερμηνεία: Μάνος Λοΐζος
δίσκος: Γράμματα στην αγαπημένη (1983)

Μαρία Δημητριάδη - Η πιο όμορφη θάλασσα

Θα γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε στο 'χω πει ακόμα

.-.-.-.

στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ (απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Παπαλεονάρδος)
μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη
δίσκος: Πολιτικά τραγούδια (1975)

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Κράτα λίγο ακόμα

Ένα ελάφι έσκυψε σε δροσερή πηγή
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια,
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια...

Ξέρω καλά τι πέρασες,
βλέπω σκιές στο σώμα,
ξέρω, νιώθεις πως γέρασες,
μα, κράτα λίγο ακόμα!

Μία γοργόνα πέταγε στα κύματα γυμνή
κι ένα κορίτσι πήγαινε ελιές σ'ένα μαντίλι,
την πρώτη την καρφώσανε σε πλώρη με σπαθί
και οικοδόμοι χτίσανε την κόρη σε γεφύρι.

Ξέρω καλά τι πέρασες,
βλέπω σκιές στο σώμα,
ξέρω, νιώθεις πως γέρασες,
μα, κράτα λίγο ακόμα!

Μία νεράιδα έπλενε ρούχα σε φυλακή
κι ένα κορίτσι ήτανε λίμνη σε αρχαίους χάρτες,
η πρώτη έβγαλε φτερά και γύρισε τη γη
και το κορίτσι έγινε Θεά σε μετανάστες.

Ξέρω καλά τι πέρασες,
βλέπω σκιές στο σώμα,
ξέρω, νιώθεις πως γέρασες,
μα, κράτα λίγο ακόμα!

Ξέρω καλά τι πέρασες,
βλέπω σκιές στο σώμα,
ξέρω, νιώθεις πως γέρασες,
μα, κράτα λίγο ακόμα!

.-.-.-.

στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
cd: Θάλασσα στη σκάλα (1999)

β' ερμηνεία: Γιάννης Κούτρας
cd: Χωρίς βαλίτσα και παλτό (2006)
Εδώ από την εκπομπή "Στην υγειά μας", ΝΕΤ 14/4/07

- Ο Γιάννης Κούτρας έγραφε για την επιστροφή του:
«Και ξαφνικά σκοτείνιασε πολύ. Σκοτάδι πίσσα. Έχασα τα πάντα γύρω μου. Μου τελείωσαν κάτι τελευταίες «φιάλες» οξυγόνου για να βγω στην επιφάνεια... Έφευγε κι η κυρά-Βαγγελιώ πονεμένη, το τελευταίο μου στήριγμα. Από πού να πιαστώ. Πήρα την τελευταία της ανάσα και ανέβηκα ως την επιφάνεια. Αντάμωσα τον Θάνο και δεν με αναγνώρισε, λέω: παραμορφώθηκα κι απέξω μου; Ο Θάνος ο τσαμπουκάς, που δεν ξεχνάει τίποτα. «Γιατί έφυγες και τα κατέστρεψες όλα;» Του απαντώ: "Δεν τα κατέστρεψα. Τα συνέτριψα. Όλα όμως. Τη φιλία μας, την καριέρα μου, τη ζωή μου, την οικογένεια μου, την υγεία μου, τους φίλους μου. Εγώ ο Αττίλας..." Με κατάλαβε και μου πρότεινε έξι συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής. Λέω δεν γίνεται ο Θεός να μου χαρίζει μια φορά τη ζωή και ο Μικρούτσικος δύο, μυστήρια πράγματα... Θυμήθηκα το μυστικό, ιερό μας ραντεβού Λ. Αλεξάνδρας 66, 1978 περίπου, αυτός εγώ κι ο Καββαδίας. Κόψαμε με ξυράφι τις φλέβες μας στον καρπό και τις ενώσαμε κι από τότε κυλάει το αίμα του ενός μέσα στον άλλον. Έφυγε ο καπετάν Νίκος, μείναμε εμείς να οργώνουμε τον κόσμο μεταφέροντας τις απαράμιλλες εικόνες του. Το Μέγαρο έγινε και μετά από αυτό καμιά εκατοστή συναυλίες ακόμη σε Αθήνα και επαρχία. Η χάρτινη ζωή μου οργανώθηκε. Τώρα συναντιόμαστε δισκογραφικά με τον Θάνο και πάλι, και μπορώ να ελπίζω ξανά. Από τον Μάρτιο του 2005 ταξιδεύω και δεν έχω πιάσει λιμάνι ούτε σκοπεύω, χάρη στον Μικρούτσικο. Πετάω τα λέπια από πάνω μου και προσπαθώ να ξαναχτίσω ό,τι διέλυσα. Αλλωστε στο έταξα, τούτο το ταξίδι δεν το χάνω με τίποτα. Σου χρωστάω πολλά και άλλα τόσα που δεν ξέρεις.»

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Έφηβα γεράκια

Κρυφτήκανε στη μουσική
να βρούνε τη γενιά τους,
τα ρούχα κόμποι ερωτικοί
στα άλυτα κορμιά τους.
Απ' τα σχολεία βγήκανε
και μπήκαν στα μπαράκια,
στους τοίχους χτυπηθήκανε
τα έφηβα γεράκια.

Απόψε ανοίξανε
με το Θεό παρτίδες,
τα χέρια τους απλώσανε
σα δίκοπες λεπίδες
και στου ζεϊμπέκικου
τον ανοικτό σταυρό τους,
απόψε παίρνουνε
κεφάλια στο χορό τους.

Κράτα, ρε φίλε, γερά.
Κράτα, ρε φίλε, γερά.

Στον πρώτο τους τον έρωτα
πήραν φωτιά. καήκαν,
έναν Αχέροντα
κολύμπησαν και βγήκαν.
Στο πρώτο αίμα τους
τη μάνα τους τρελάναν,
στην πρώτη αγάπη τους
σαν ήρωες πεθάναν.

Πονέσανε τα μάτια τους
όνειρα να θυμούνται,
φωτιά στα τσιγαράκια τους
γιατί τώρα φοβούνται.
Ποιου τραγουδιού η μοναξιά
μπορεί να σε γλιτώσει;
Ποιου κοριτσιού η σκοτεινιά
πάλι θα σε σκοτώσει;

Κράτα, ρε φίλε, γερά.
Κράτα, ρε φίλε, γερά.

Στον πρώτο τους τον έρωτα
πήραν φωτιά. καήκαν,
έναν Αχέροντα
κολύμπησαν και βγήκαν.
Στο πρώτο αίμα τους
τη μάνα τους τρελάναν,
στην πρώτη αγάπη τους
σαν ήρωες πεθάναν.

Κράτα, ρε φίλε, γερά.
Κράτα, ρε φίλε, γερά.
Κράτα, ρε φίλε, γερά.
Κράτα, ρε φίλε, γερά!

.-.-.-.

στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
cd: Θάλασσα στη σκάλα (1999)

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Aπουσία

Γυρίζω σπίτι μοναχός, άλλη μια νύχτα,
μια "καληνύχτα" σου, γυρεύω ο φτωχός,
ξεθεωμένος από ψέματα, παζάρια και καπνούς
όλα τ' αδέσποτα ρωτώ μήπως σε είδαν...
Πού να σε βρω;

Της αγάπης την ουσία,
την μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια,
πράσινα γλυκά μου μάτια...

Όσα κι αν ήξερα τα ξέχασα κοντά σου
και τη ματιά σου έχω μόνο φυλαχτό,.
μ' ένα χαμόγελο τα σύννεφα σκορπίζεις
και με φωτίζεις μ' ένα φως αληθινό...
Αληθινό!

Της αγάπης την ουσία,
την μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια,
πράσινα γλυκά μου μάτια

.-.-.-.

στίχοι, μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
δίσκος: Παυσίλυπον (1996)

β' ερμηνεία: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
στο cd: Έχουν περάσει χρόνοι δέκα (2005)

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πατρίδα

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή.
Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ.
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν,
τι ωραία που πέφτουν....".

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί.
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή.
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη.
Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική.

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει Ολυμπιάδες
κι η χώρα ένα γραφείο τελετών.
Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ.
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό.
Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα.
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας,η καημένη,
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

.-.-.-.

στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Αλκίνοος Ιωαννίδης
cd: Νεροποντή (2009)

- Ο Αλκίνοος ερμηνεύει το μικρό αυτό διαμάντι μέσα στο άδειο πατρικό του στη Λευκωσία, κοντά στην Πράσινη Γραμμή. Δυνατό και αυτοβιογραφικό, σε μια εκτέλεση καθηλωτική που ξεκινά χαμηλόφωνα και μεσα από ένα διαρκές κρεσέντο αναμνήσεων, εικόνων και αισθημάτων, φτάνει στο εκρηκτικό φινάλε. Απόσπασμα από το μουσικό οδοιπορικό "Μεσόγειος" του Κωστή Μαραβέγια στην ΕΤ1, που ήταν αφιερωμένο στην Κύπρο. Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ εδώ.

- Πλατεία Συντάγματος Τετάρτη 15/6/11 μετά από μια μεγαλειώδη συγκέντρωση και αποκλεισμό της Βουλής και παρά τα χτυπήματα της Αστυνομίας, οι συγκεντρωμένοι δεν αποχωρούσαν από την πλατεία...

- Στη συναυλία της Ελένης Τσαλιγοπούλου & φίλων στο Λυκαβηττό 24-06-2011

- Στη συναυλία ενάντια στην αστυνομική βία, στις 19 Δεκέμβρη 2008 στα Προπύλαια.

Βαγγέλης Γερμανός - Μάσκες

Σίδερα, κοτρόνια, βρέχει ο ουρανός,
βρόντα το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη,
προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός,
σ' αυτό τον κόσμο τον ζηλιάρη...

Είχα ένα φίλο, φίλο καρδιακό,
ξενύχτι, γλέντι και σεργιάνι,
πελώριο κι αχόρταγο θεριό,
τον ρούφηξε της πόλης το ποτάμι...

Κίτρινα μάτια, στόματα φαρδιά,
τίποτα δεν πήρατε χαμπάρι,
το δρόμο αφήνω, χάνομαι στα στενά,
παρέα μ' ένα σκουπιδιάρη...

Φύσηξε αγέρι, φύσηξε βροχή,
κι εγώ γυρίζω σαν τσακάλι,
άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή,
μες στο κενό και μες στη ζάλη...

Φουρτουνιασμένη, στείρα μου πηγή,
αόρατε, μαύρε καβαλάρη,
το καρναβάλι τέλειωσε κι αυτοί,
μάσκες πουλάνε στο παζάρι...

Λαβύρινθο και πόρτα μυστική,
σκάβω στο χώμα σαν σκαθάρι,
άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή,
μάσκες πουλάνε στο παζάρι...

Άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή,
μάσκες πουλάνε στο παζάρι...

.-.-.-.

στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Βαγγέλης Γερμανός
δίσκος: Τα μπαράκια (1981)

β' ερμηνεία: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
cd: Στον Βαγγέλη με αγάπη - 16 πειραγμένα τραγούδια του Βαγγέλη Γερμανού (19/5/1998)

γ' ερμηνεία: Μπάμπης Στόκας
cd: Τραγουδήστε μην ντρέπεστε! (7/2008)

Βαγγέλης Γερμανός - Είσ' ένας διάβολος

Όλο το βράδυ σαν σκυλί σε καρτερώ,
το ρημαγμένο μου κορμί να ζωντανέψεις,
κόντρα στο ψέμα μου παλεύω με τις λέξεις,
εισ' ένας διάβολος, είσ' ένας διάβολος...
Με την αγάπη μου σου κάπνισε να παίξεις,
είσ' ένας διάβολος που ροκανίζει το φτωχό μου το μυαλό...

Σκαρφαλωμένη στο ψηλό σου το σκαμνί,
το φιλντισένιο σου τσιγάρο σ' ένα τάσι,
σ' όποιον νομίζεις πως μπορεί να σε χορτάσει,
το μάτι παίζεις, το μάτι παίζεις...
Κι όταν στο σώμα σου γυμνός θα ξαποστάσει,
σαν αμαζόνα του λογχίζεις το κορμί...

Ω! Πως φοβάμαι τον ψηλό με τα γυαλιά,
υπνωτισμένος σε κοιτούσε χίλια βράδια,
λεφτά και ρούχα ξεφορτώθηκε στα ζάρια,
για το χατήρι σου, για το χατίρι σου...
Από τα κρύσταλλα του νου ως τα σκοτάδια,
απογειώθηκε και μπήκε σε τροχιά...

Μα όμως πρόσεξε κι εσύ να μη βρεθείς,
στην εξορία που με δίκασες να ζήσω,
πόρτες θα κλείνουνε καθώς θα μένεις πίσω,
χωρίς αγάπη, χωρίς αγάπη...
Τα ανεξίτηλα σημάδια σου θα σβήσω,
σα χαλικάκι μες στο ρεύμα θα χαθείς...

.-.-.-.

στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Βαγγέλης Γερμανός
δίσκος: Τα μπαράκια (1981)

Αλίκη Βουγιουκλάκη - Πόσο σ' αγαπώ

Έλα να σου δείξω τις τριανταφυλλιές
τα πράσινα, τα κόκκινα, τα σπίτια, τις αυλές.

Πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Έλα να σου μάθω, πως είναι το φιλί,
σαν κόκκινο τριαντάφυλλο και σαν ανατολή

Πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Έλα να σου δείξω το στάχυ το ξανθό
τ' αστέρια που σωπαίνουνε για ν' αποκοιμηθώ

Πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

.-.-.-.

στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
μουσική: Μάνος Λοΐζος
ερμηνεία: Αλίκη Βουγιουκλάκη
από την ταινία "Η Αλίκη δικτάτωρ" (1972)