Μελίνα Ασλανίδου - Το λάθος

Μόνη στης ζωής την άκρη,
άλλη μια φορά,
έμειναν τα όνειρα μισά...
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ
μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή.

Θέλω να σου πω αντίο,
όμως δεν μπορώ...
μένω μες στο λάθος μου να ζω...
Ό, τι μου ζητήσεις δίνω
κι ένα σου ζητώ,
να `ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ...

Σ’ ανταμώνω στα κρυφά,
εκεί στα σκοτεινά,
γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μια φορά,
εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.

Να ξέρεις,
όλη τη ζωή μου δίνω,
σώμα και ψυχή,
φτάνει πάλι να 'μαστε μαζί
Σε θέλω,
δε με νοιάζει πού πηγαίνω,
ούτε πού θα βγει,
είσαι εσυ το τέλος μου κι η αρχή.

Μόνη στης ζωής την άκρη,
ψάχνω στο ποτό,
ένα παραμύθι να πιαστώ...
Κι ένα τηλεφώνημά σου,
έτσι ξαφνικά,
μ’ έσωσε ακόμα μια φορά...

Σ’ ανταμώνω στα κρυφά,
εκεί στα σκοτεινά,
γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μια φορά,
εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.

Να ξέρεις,
όλη τη ζωή μου δίνω,
σώμα και ψυχή,
φτάνει πάλι να 'μαστε μαζί
Σε θέλω,
δε με νοιάζει πού πηγαίνω,
ούτε πού θα βγει,
είσαι εσυ το τέλος μου κι η αρχή.

.-.-.-.

στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου
μουσική: Αντώνης Βαρδής
ερμηνεία: Μελίνα Ασλανίδου
cd: Παιχνίδι είναι (2005)

Από την εκπομπή "Στην υγειά μας ρε παιδιά", ΝΕΤ 12/04/2008

Από την εκπομπή "Στην υγειά μας ρε παιδιά", ΝΕΤ 03/01/2009

Και η μικρούλα (10 χρονών!) Μαρίνα από το τηλεοπτικό σόου "The music school" Mega 14/12/2014. Aυτό το σόου το θεωρώ εντελώς άκυρο. Ας πούμε, πώς είναι δυνατόν ένα παιδάκι 10 χρονών να καταλαβαίνει την απελπισία που μας φορτώνει ο χρόνος στις πλάτες και μια αγάπη που κινδυνεύει να χαθεί να φαντάζει σαν σκαλοπάτι ζωής ή θανάτου; Κάποια τραγούδια ΔΕΝ γίνεται να τα πει ένα παιδί, όχι γιατί δεν έχει τις ικανότητες (το κοριτσάκι εδώ το λέει εκπληκτικά) αλλά γιατί δεν μπορεί να βιώσει την συναισθηματική φόρτιση μιας φράσης που λέει "όλη τη ζωή μου δίνω φτάνει να είμαστε μαζί, είσαι εσύ το τέλος και η αρχή" Κάποια πράγματα τα μαθαίνει -καλώς ή κακώς- στον άνθρωπο μόνο ο χρόνος. Και κάποια τραγούδια, ΟΛΑ τα πραγματικά καλά τραγούδια, έχουν ηλικίες, απευθύνονται σε συγκεκριμένα στάδια ζωής. Τα τραγούδια του σούπερ μάρκετ σαν τις ηλιθιότητες της ποπιάδας και του σκυλοπόπ αχταρμά, μπορούν να "απευθύνονται" σε όλους και σε κανέναν ταυτόχρονα, γιατί, έτσι κι αλλιώς, είναι γραμμένα από (και απευθύνονται σε) μειωμένης αισθητικής, συναισθηματικής και νοητικής αντίληψης παραγωγούς και καταναλωτές μουσικών σκουπιδιών. Παρά ταύτα, το κοριτσάκι στο συγκεκριμένο τραγούδι με συγκίνησε με την "αλήθεια" που έβγαζε (στα παραμύθια πάντα ο τρόπος του αφηγητή μετρά, πολλές φορές και πιο πάνω από τον μύθο που αφηγείται) τραγουδώντας κάτι που ηλικιακά δεν καταλάβαινε: το απελπισμένο μήνυμα του τραγουδιού "σ' αγαπάω, εδώ είμαι, μη φύγεις, αγάπα με, αγάπα με, αγάπα με... " .