Από τους χρόνους τους παλιούς, το 'χω βαθύ μεράκι,
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το μαγισσάκι.
Τ΄ άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάης,
που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλίμονό σου, εκάεις.
Έβγα, έβγα μαγισσάκι, χτύπα, χτύπα το ραβδάκι,
ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα.
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι και τούτα τι κι εκείνα,
ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη.
Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι,
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το μαγισσάκι.
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός, άγγελος η μαμά του,
κι αφρός το φουστανάκι του, στην άκρια του κυμάτου.
Χτύπα, χτύπα το ραβδάκι, χύνε το νερό στ΄ αυλάκι,
φα και ρε και μι και ντο, μες στο μπλε το ξάγναντο.
Τα παπιά και τα βαπόρια, παν' μαζί και πάνε χώρια,
έξι, τέσσερα κι οχτώ, γούρι μου και φυλαχτό.
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές, ν΄ ανάψω ένα κεράκι,
να κάνει θαύμα στα κρυφά, για με το μαγισσάκι.
Που να κοιμάμαι ξυπνητός, να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά, μα να 'μαι ερωτευμένος.
Έβγα, έβγα μαγισσάκι, χτύπα, χτύπα το ραβδάκι,
ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα.
Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια,
έξι, τέσσερα κι οχτώ, γούρι μου και φυλαχτό.
.-.-.-.
ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
μουσική, ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου
cd: Νέα γη (1996)
