Σταμάτης Κραουνάκης, Νατάσσα Μποφίλιου, - Ανθρώπων έργα

Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό,
λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό,
έτσι ανάποδα λυγά το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.
Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί,
πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές,
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα,
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές,
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.

Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί,
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί,
που ένας το 'βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.
Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν,
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν,
ένα ατέλειωτο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές,
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα,
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές,
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.

.-.-.

στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης, Νατάσσα Μποφίλιου
βιόλα: Στάμος Σέμσης
α' ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
στο δίσκο: "Ανθρώπων έργα" (1993)
το βίντεο, από την εκπομπή "Στην υγειά μας", ΝΕΤ, 3/3/2012