Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη,
μέρα νύχτα λύνεις, δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή...
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί,
κάθε ώρα τρόμος, πόνος και κραυγή
και σ' ακούν οι ξένοι κι ο αδελφός σωπαίνει
αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή...
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί,
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή,
κλαις κι αναστενάζεις, λευτεριά φωνάζεις,
μα η ελπίδα μαύρο, άπιαστο πουλί...
.-.-.-.
στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
μουσική: Zulfi Livaneli
ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη, β' φωνή Zulfi Livaneli
δίσκος: Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδά Λιβανελί (1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου