Ανέβασα το αγαπημένο μου αυτό τραγούδι έτσι όπως πρωτακούσθηκε στην ταινία γιατί μ' αρέσει κι όλη η απλότητα της σκηνής με το ταβερνάκι, το jukebox, τα δύο μωράκια (αλογάκι και κοριτσάκι) που παίζουν και η γαλήνη της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου... Επειδή όμως κόβεται απότομα, το βάζω και σε μια μεταγενέστερη εκτέλεση κι ας μην είναι τόσο καλή η Χωματά όπως τότε... Στα σχόλια στο youtube αναφέρει ένας χρήστης:
"Το αγαπημένο του Μάνου Λοΐζου που έλεγε στον Μαμαγκάκη:"Τι ωραίο τραγούδι αυτό το περιμένεις-περιμένεις, τρεις φορές έσπασα το δισκάκι!"...
Περιμένεις περιμένεις...
κι η μέρα φεύγει πίσω δε γυρνά.
Βαρύς ο ίσκιος στο στενό σου δρόμο
κι είναι φαρμάκι πια τα δειλινά.
Τόσα χρόνια μαύρα χρόνια
και σ' αγαπώ ζωή ακόμα.
Βάζω πέτρα προσκεφάλι
κι είναι μαχαίρι μαύρο η νυχτιά...
Μα ξημερώνει κι όλα θα περάσουν,
θα σβήσει ο ίσκιος που 'χεις στη καρδιά.
Τόσα χρόνια μαύρα χρόνια
και σ' αγαπώ ζωή ακόμα.
.-.-.-.
στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης
ερμηνεία: Καίτη Χωματά
από την ταινία "Σιλουέτες" (1967)
σενάριο, σκηνοθεσία: Κωστής Ζώης
με τους Πέρη Παραβού, Νικηφόρο Νανέρη, Χρήστο Τσάγκα, Μαρτίν Μάρσαλ, Αθανασία Συγγελάκη, Χρήστο Ζορμπά, Ρίτα Μπενσουσάν, Πάνο Γκιώκα, Νίκο Πασχαλίδη κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου